அருவெறுப்பாகத்தான் இருக்கின்றது
அகத்தழகை நீ அழகாய்க்காட்டியபின்
வெட்கங்களை செதுக்கி செதுக்கி
வெண்மையாய் பேணி பசப்புகின்றாய்
பாவம் அவர்கள் உனதான மாயையில்
பார்வையிழந்து போயினர்
பாவத்தின் சம்பளம் மரணம்
பரிதாபப்படுகின்றேன் உனக்காக
கேடுகளை கெட்டித்தனமா யாக்கியதை
கேட்டுவிட்டார்களென கொக்கரிக்கிறாய்..
கேவலம் நீயொரு கழிவு என்பதை
கேட்டுணர மறுக்கின்றாய்
ஒரே வாழ்க்கை ஒரே மனதென்பதை
ஒருமுறை நினைத்திடுவாயா
பிழைகள் மனித இயல்பு -அதையே
பிடித்துயர்ந்தால் உனக்கில்லை விடிவு
No comments:
Post a Comment