என் சொர்க்கங்கள் சொற்பமாகின

.

அழுதழுது போகும்
ஆரம்ப வகுப்புக்கு
அடுத்த வீட்டு விமலா அக்கா
விரல் பிடித்து கூட்டிச்சென்ற
பயணங்களின்றும்
பசுமையாகவே....

செருப்பில்லாமல்
நடைபழக்கிய-அந்த
செம்மண் பாதை...
சாமி வைத்து விளையாடிய
கற்கள் நிறைந்த ஆற்றங்கரை
பூஜைக்கு பூப்பறித்த
காட்டுச்செடிகள்....

நான் டீச்சராகி அடிவாங்கிய-அந்த
பாவப்பட்ட வேலிச்செடிகள்-இப்போ
நான் பெரியவளாகியதைப் போலவே
மாற்றங்கள் கண்டிருந்தது...

விதியின் வேகத்தில்
விபத்துக்கள் அடைந்திருந்தது-என்
வியத்தகு கிராமம்
விழிகளுக்குள் சிக்கிக்கொண்ட
தேயிலை விரிப்பு-பசுமையின்
புதுமையினை ருசித்துக்கொண்டது!

மண் பாதைகள்  மறுரூபமடைந்து
'தார்' சேலையை தமதாக்கியிருந்தது
சிக்கனமாய் கட்டியிருந்த
சின்னச்சின்ன வீடுகள்
சிங்கார மாளிகையாயிருந்தது
சின்னதாய் வருத்தம்தான்
எளிமையும் இயற்கையும்
வாடியிருந்ததால்...

நாங்கள் கூட்டாஞ்சோறாக்கி
கூடிவிளையாடிய-அந்த
மண்திட்டை
நீண்ட தேடலின் பின்
அடையாளங்கண்டேனது
பொது மலசலகூடமாய்...

வேறுபடுகள் ஒவ்வொன்றிலும்
வேதனை தெறிக்கிறது-என்
பள்ளிக்கால பசுமை

பறிபோயிருந்தது...

சிங்கார பருவத்தின்
சில்மிஷங்கள்  சிதைந்திருந்தது...

சிறு வயது சினேகிதராரும்
சிக்கவில்லை-மாங்கல்யம் பெற்று
மாமியார் வீட்டிலாம்...
வறுமைச் சொரூபங்களின்
வடிவம்-வடுக்களாய்
விலகியிருந்தது...

நிமிர்ந்து நின்ற தோட்டத்தின்
தோரணை கண்டு
வியந்த விழிகளுக்கு
பழமையின் பசுமை
பாழாகியது வேதனைதான்...!!!

(இக்கவிதை 29.09.2009 அன்று"மித்திரன் வாரமலர்" சஞ்சிகையிலும், 04.04.2011 அன்று 'வசந்தம்' தொலைக்காட்சியின் "தூவானம்" நிகழ்ச்சியில் "காணாமல் போன கவிதைகள்" எனும் தலைப்பில் ஒளிபரப்பானது)