தனி மரமாய் தவிக்கிறேனே
மாயமான வாழ்வினிலே
உம்மையன்றி கதியில்லையே
ஏதுமில்லா ஏழையெனக்கே
நினைப்பீரையா உமதன்பிலே
நீடூழியாய் வாழ்ந்திடவே
உந்தன் உள்ளம் தேடிடுவேன்
தூயனே உம் சமூகம்
அஞ்சி அஞ்சி வேர்க்குமென் பயத்தை
நேசக்கரத்தால் மாற்றிடுமே
கெஞ்சி கெஞ்சி வந்தெனும் சமூகம்
உம்மோடு மகிழ்ந்திடவே
தனி மரமாய் தவிக்கிறேனே
மாயமான வாழ்வினிலே
உம்மையன்றி கதியில்லையே
ஏதுமில்லா ஏழையெனக்கே
No comments:
Post a Comment