"வேகமெடுத்த பாதங்கள்" மித்திரன் வாரமலரில் (07.12.2016)

இன்று  நிவேதாவின் மனம் இலேசாக இருக்கவில்லை எதையும் இலகுவாக எடுத்துக்கொள்ளும்  இவள் நேற்றிலிருந்தே ஒருவித  சஞ்சலத்தோடுதான்  இருக்கின்றாள்.  அமைதியும் அடக்கமும் கொண்ட  நிவேதா பார்ப்பதற்கு சுமாராக  இருப்பாள்  ஆனால் எவரையும்  கவரக்கூடிய  புன்னகை  இயல்பாகவே குடிகொண்டிருந்தது அரசாங்க அலுவலகமொன்றில்  கணனி இயக்குநராக வேலை செய்யும் இவளோடு கஜனும்  வேலை  செய்கின்றான்

  கடந்த  மூன்று வருடங்களாக நண்பர்களான இவர்களுக்குள் நல்ல நட்பே காணப்பட்டுவந்த  போதிலும் அது  காதலாக முதலில் மலர்ந்தது  கஜனிடம்தான்.

தன் காதலை  நிவேதாவிடம் தெரிவிக்க அவள் வார்த்தைகளற்றுப்போனாள்.  எல்லாம் அவள் வாழ்க்கையில் பட்ட  அடிகளாலேயே. 22 வயது முதல் பெண்பார்க்கும் வியாபாரம் ஆரம்பமானது  தேநீர்  அருந்தி  திருமணம் பேசியவர்கள் தேறிய  வசதியில்லையென விலகிக்கொண்டார்கள், பகலுணவை சுவைத்து  பேசியவர்கள் பணவசதியும்  பத்திரங்களும் போதவில்லையென  ஒதுங்கிக்கொண்டனர் வருபவர்கள் வசதியையும் சொத்துக்களையுமே  ஆராய்ந்ததால் நிவேதாவுக்கு  வந்த  எல்லா  வரன்களும் தடைபட்டுப்போனது.

குடும்பத்தின் வேதனைகளையும் அவமானத்தையும் வெறுப்பையும் ஆண்கள் மீதான எரிச்சலையும் சுமந்து வாழ்ந்துகொண்டிருப்பவளுக்கு கஜனின் வார்த்தையில் உண்மை இருப்பதாக தோன்றவில்லை.

ஆனாலும் நண்பனாக பழகியவனை நோகடிக்கவிரும்பாததால், 'கஜன் ....தப்பா நினைக்காதீங்க எங்க வீட்ல லவ் மேரேஜுக்கெல்லாம் ஒத்துக்கமாட்டாங்க எனக்கும் அதில விருப்பம் இல்ல.என தடுமாறியவளிடம் 'இல்ல நிவே....நான் எங்கம்மாட்ட எல்லாம் சொல்லிட்டன் அவங்களும் என் விருப்பத்த ஏத்துக்கொண்டாங்க. அவங்க வந்து உன்னோட கதைச்சா ஓகேவா? ப்ளீஸ் நிவே நமக்கு பக்குவப்பட்ட வயசு இது சின்னபிள்ள விளையாட்டெல்லாம் கிடையாது எங்கம்மாவோட கதைச்சுப்பாரு அவங்களுக்கும் உன்ன பிடிக்கும் உனக்கும் பிடிக்கும் ...... அதுக்கு பிறகு உங்க வீட்டாக்களோட கதைப்பம்....' என பேசிக்கொண்டு போனவனை அர்த்தத்தோடு பார்த்தாள் நிவேதா

ஓகே.. என்ற ஒற்றை வார்த்தையை வெட்கத்துடன் அள்ளித்தெளித்துவிட்டு சென்றவளை வெற்றிப்புன்னகையோடு பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் கஜன்.

கஜனின் அம்மாவுடனான முதல் சந்திப்பிலேயே எல்லாவற்றையும் கதைத்துவிடவேண்டும் என்ற என்று தன்னை ஆயத்தப்படுத்திக்கொண்டவள் அடுத்தநாள் ஓர் குளிர்பானக்க‌டையில் சந்தித்துக்கொண்டார்கள். 'நீங்க ரெண்டுபேரும் கதைங்க....' என எழுந்தவன் இவர்களை தனிமைப்படுத்திவிட்டு பக்கத்திலிருந்த கதிரையில் சென்று அமர்ந்துகொண்டான் தன் கைப்பேசியோடு.

'எப்படிம்மா இருக்க உன்ன பற்றி கஜன் நிறைய  சொல்லியிருக்கிறான் அதான் நானும் உன்ன பார்க்க விரும்பினன்....' என்ற கஜனின் தாயை புன்னகையோடு எதிர்நோக்கினாள். 'அம்மா.... என்னை பற்றி நீங்க  முழுமையாக தெரிஞ்சிகொள்ளணும் அதுக்கு பிறகு யோசிங்க என்றவள், என் குடும்பம் ஏழைப்பிண்ணனிதான் பெரிதாக சொத்தென்று ஒன்றுமில்லை நாங்க இருக்கிற வீட்டத்தவிர. அக்காவின் கல்யாணத்தோட இருந்த நகைகளும் பணமும் முடிந்துவிட்டது என் உழைப்பில்தான் இப்போ குடும்பமும் ஓடிக்கொண்டு இருக்கு.... நான் இப்ப செய்ற வேலைகூட இன்னும் நிரந்தரமாக்கப்படல அதுக்கு இன்னும் ஒருவருசம் போகும் என்று சொன்னாங்க.....' என தன்னை அப்பாவியாய் அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டிருக்கும் நிவேதாவின் கண்களில் சில துளிகள் எட்டிப்பார்த்தது.

அமைதியாக கேட்டுக்கொண்டிருந்த கஜனின் தாய்,' என்னம்மா... இதுக்கெல்லாம் எதுக்கு வருத்தப்படுற மனுசறா பிறந்த நாம பணத்தக்கொண்டுக்கொண்டா போகப்போறம், நீ சின்ன பிள்ள கவலைபட கூடாது எல்லாம் நல்லதா நடக்கும். ம்.... அம்மா அப்பாவுக்கு இந்த விசயம் தெரியுமா...? என்றவளிடம் 'இல்லையம்மா நீங்கதான் கதைக்கணும்.... என்றாள்.

சில விநாடிகள் மெளனம் சாதித்த தாய் தொடர்ந்தாள், 'நிவேதா எனக்கும் உன்ன ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு என் மகனுக்கு ஏத்தவளா நீ இருப்பனு என் மனசு சொல்லுது... அதனால நான் உன் வீட்டுக்கு வந்து கதைக்கிறன்..... எனக்கு காசுபணம் பெரிசில்ல நல்ல மனசு இருந்தபோதும். அதோட ஒரேயொரு விசயம்தான், என் குடும்பத்தில கொஞ்சம் சாதி பாக்கிற நிறையபேர் இருக்காங்க அவங்கள சமாளிச்சிட்டா போதும் அதனால....... அதனால உங்க ஜாதி என்னன்னு சொன்னியனா லேசாபோகும்மா...' என்றவளிடம் இளக்காரமான ஓர் சிரிப்பை வீசியவள் மெதுவாக எழுந்து எதுவும் சொல்லாமல் அவர்களை கடந்துபோனாள். ஒன்றும் விளங்காதவனாய்  இருவரையும் மாறிமாறி பார்த்தான் கஜன்.

அல்கா

களைத்துப்போன அல்கா தனது எல்லா பொருட்கள் முதல் தேவையான ஆடைகள்வரை அனைத்தையும் பொதி செய்வதை ஓரளவு நிறைவுசெய்திருந்தாள் இன்னும் ஒரு வாரத்தில் தனது அமெரிக்கப்பயணத்தை எதிர்கொள்ள இருக்கும் அவளுக்கு இதயம் கனதியால் அழுத்திக்கொண்டிருந்தது.

தனது தாயின் மறைவுக்குப்பின் விடுதிவாழ்க்கைக்குள் தற்காலிகமாக தன்னை பழக்கப்படுத்திக்கொண்டவளுக்கு இப்போது அதுவே தொடரப்போகின்றது என்பதை நினைக்க அழுகை விம்மி வெடித்தது. எல்லாமாக இருந்த தன் தாயின் மறைவு அவளை உருக்குலைத்துப்போட்டிருந்தது அம்மாவின் நினைவு வாட்டியெடுக்க செய்த வேலையை அப்படியே வைத்துவிட்டு தன் தாயின் புகைப்படத்திக்கு முன்னின்று தேம்பித்தேம்பியழுதாள் வேதனை தீரும்வரை.

எல்லா  பொதிகளையும் தயார்செய்து முடித்தவளுக்கு தாயின் பழைய புத்தகப்பெட்டி நினைவுக்குவர அம்மாவின் நினைவாக சிலவற்றை எடுத்துக்கொள்ள நினைத்து அந்தப்பெட்டியையும் இறக்கி எல்லா புத்தகங்களையும் வெளியே கொட்டினாள்.

அல்காவின் பாடசாலைக்காலங்களிலேயே அவளது தாய் தனது வாசிப்பு எழுத்து வேலைகள் அத்தனையும் நிறுத்தி தனது ஒருசில புத்தகங்களையும் தான் எழுதிய கையெழுத்துப்பிரதிகளையும் தவிர எல்லா புத்தகங்களையும் நூலகத்திற்கும் நண்பர்க‌ளின் பிள்ளைகளுக்கும் கொடுத்துவிட்டிருந்தாள். அந்த நாட்களில் அல்காவின் அம்மா நித்தியாகூட நல்ல எழுத்தாளராக பலராலும் அறியப்பட்டிருந்தாள் அவளுடைய கவிதைகள் போன்ற ஆக்கங்களை வாசிப்பது அல்காவுக்கும் அதிக ஈடுபாடு காணப்பட்டது. பெட்டியில் கிடந்த சில நாவல்களும் கவிதை மனோதத்துவ நூல்களையும் பொதுநூலகத்துக்கு கொடுத்துவிட வேண்டும் என ஒதுக்கிவிட்டு தாயின் கையெழுத்து பொதிந்த மூன்று கவிதை  கொப்பிகளைமாத்திரம் தனக்கென   வைத்துக்கொண்டவளின் கைகளுக்குள் அடியில் வைக்கப்பட்டிருந்த அந்த தடித்த சிவப்புநிற நாட்குறிப்பேடு கிடைத்தது.

முதற்பக்கத்தை திறந்தவுடன் அநிமுகமில்லாத ஒரு பெயர். (க்கு) TO: நிசாந்தி (இடமிருந்து) FROM : சுகந்தன் என்றிருந்தது.  நாட்குறிப்பெழுதும் பழக்கமில்லாத தன் தாய்க்கு சொந்தமான டயறி அல்காவின் இதயத்தில் ஆயிரம் கேள்விகளை நிறைத்துவிட்டது யார் இந்த சுகந்தன்' இத்தனை வருடங்களில் தன் தாய்க்கும் தனக்குமிடையிலான காலங்களில் இந்த பெயர் அடிபடவே இல்லையே அதுவும் எனக்கும் அம்மாவுக்கும் இடையில் சிறு ஒளிவுமறைவு கூட இருந்ததில்லையே என்றவளுக்கு அந்த டயரியின் மீதான ஆர்வம் அதிகரிக்கவே பக்கங்களை புரட்டத்தொடங்கினாள். ஜனவரி பெப்ரவரி என முதல் இரண்டு மாதப்பக்கங்களிலும் எதுவும் எழுதப்பட்டிருக்கவில்லை. 1988 மார்ச் 5ல் தான் ஆரம்பிக்கப்பட்டிருந்தது.

"இன்று மாலை 6மணிக்கு சுகந்தன் என்னை சந்திக்கவந்தார் கிட்டத்தட்ட இரண்டுமணிநேரம் கதைத்துவிட்டு, போகும்போது இந்த டயரியை என்னிடம் தந்துவிட்டேச்சென்றார்" என ஆரம்பித்த குறிப்பு, முக்கியமான விடயங்கள் மட்டும் சுருக்கமாக எழுதப்பட்டைருந்ததே தவிர அதிகம் நிரப்பப்படாத பக்கங்களையே வினாக்களாக விட்டுச்சென்றிருந்தது. இதில் நிசாந்தியின் வாழ்க்கையில் முதற்பக்கத்தை மட்டுமல்ல முக்கியமான பாதையினையும் அல்காவுக்கு வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டியது.


ஆசிரியையான நிசாந்தி குடும்பத்தில் கடைசிப்பிள்ளை இரண்டு அண்ணாவும் ஒரு அக்காவுடன்  பிறந்த அவளுக்கு வீட்டில் அன்புக்கும் அரவணைப்புக்கும் பஞ்சமிருக்கவில்லை. காலவேகம் பிள்ளைகளை வேகமாக வளர்த்துவிட்டு நிசாந்தியின் அக்காவை மணம்முடித்து வெளிநாட்டுக்கும் இரண்டு அண்ணாமாரும் தமது விருப்பப்படி மணம்முடித்துக்கொள்ளவும் வழிசமைத்திருந்தது. உயர்தரம் கற்றுக்கொண்டிருந்த நிசாந்தி மட்டும் பெற்றோருடன் மிஞ்சினாள் தம் வயோதிபகாலத்தில் தம் செல்லமகளுக்கு தம் விருப்பப்படி ஏதாவது நல்லகாரியம் செய்துவைத்துவிட வேண்டும் என விரும்பினார்கள் ஆனால், தான் படிப்பை முடித்து ஒரு தொழிலுக்கு செல்லவேண்டும் அதனால் இப்போது எனக்கு எதுவும் வேண்டாம் என நிசாந்தி கூறவும் பெற்றோரும் தற்காலிகமாக அந்த விடயத்தை ஒத்திவைத்தனர். அவள் எண்ணியபடியே படிப்புமுடிய ஆசிரியத்தொழிலும் கிடைத்தது அந்த நேரத்தில் அவளது அப்பா இயற்கை எய்திவிட அம்மாவும் மகளும் தனித்து தவித்துப்போயினர்.

அந்த நாட்களில் அவளது பாடசாலைக்கு புதிதாக இணைந்துகொண்ட கணித ஆசிரியர் சுகந்தன் கலகலப்பானவனும் எதையும் சமயோசிதமாக செய்துமுடிக்கும் ஆற்றலினால் சக ஆசிரியர்கள் மனங்களில் குறுகிய காலத்திலேயே இடம்பிடித்துக்கொண்டான். எல்லோரிடமும் அளந்துபேசும் சுபாவம் கொண்ட நிசாந்திமட்டும் இவற்றிலிருந்து விலகியே இருந்தாள் இருந்தாலும் அடிக்கடி வந்து தன்னுடன் பேசும் சுகந்தனை அவளால் நிராகரிக்கமுடியவில்லை சிலநேரங்களில் எரிச்சலாக இருந்தாலும் மரியாதைக்காக பதில்சொல்லிவிட்டு செல்வாள் இருவருக்குமிடையிலான இந்த இடைவெளியே காலப்போக்கில் காதல் தீயை பற்றவைக்கவும் வழியமைத்துக்கொடுத்தது.

 அவர்கள் காதல் வருடங்கள் இரண்டை தொடவும் மீண்டும் நிசாந்தியின் வீட்டில் அவளுக்கு வேகமாக வரன் பார்க்கவும் சரியாக இருந்தது. வீட்டில்வந்து தன்னை பெண்கேட்கும்படி அவளை தன் மேற்படிப்பின் நிமித்தம் கொஞ்சம் பொறுமையாக இருக்கும்படி சமாதானப்படுத்திக்கொண்டிருந்தான். அவனுக்காக அவனது விருப்பத்துக்கு பதில்பேசாத அவள், பொறுமையாக காத்திருந்ததோடு தன் தாயிடமும் சாக்குப்போக்குச்சொல்லி தப்பித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஆனாலும் தன் வயோதிப தாயின் விருப்பத்தை நிறைவேற்ற முடியாத வேதனையில் சுகந்தனை அதிகமாக தொந்தரவு படுத்திக்கொண்டிருக்க இருவருக்குமிடையில் அடிக்கடி சிறுசிறு சண்டைகள் எட்டிப்பார்த்த‌து ஆனால் அவை சிறிய இடைவெளியில் முடிந்துவிடும் அழகான கோபங்களாகவே இருக்கும் இருந்தாலும் இம்முறை ஆறுமாத பிரிவை தரக்கூடியதாக காலம் அவர்களை பிரித்துப்போட்டிருந்தது.


தனது வாழ்க்கையே சுகந்தந்தான் அவனைத்தவிர வேறு எவருக்கும் இடமில்லை என வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் அவள் அவனை தன் கணவனாகவே நினைத்து வாழ்ந்துகொண்டாள் ஆனால் அவளது நினைப்பில் குறுகிய காலத்திலேயே பேரிடி வந்திறங்கியது உண்மைதான், இயற்கைக்கு முர‌ணானதுதான் ஆனால் விதியை எவரால் மிஞ்சிவிட முடியும் ஆமாம் சுகந்தனுக்கு அவர்கள‌து வீட்டில் வரன்பார்த்து நிச்சயித்தும்விட்டிருந்தார்கள் உண்மையில் சுகந்தனுக்கு விருப்பமில்லைதான் ஆனால் அவனின் குடும்ப நிர்ப்பந்தத்தினாலும் அவர்களுக்கு ஏற்ற எல்லாவகையிலும் பொறுத்தமான வசதியான வரன் என்பதால்மாட்டுமே அவனது மனம் மாறியிருந்தது விடயம் அறிந்த நிசாந்தி துவண்டு போனாள் மீளுவதற்கு வழிதெரியாதவளாய் அங்கலாய்த்துக்கொண்டிருந்தவளுக்கு ஆறுதலுக்கென்று எதுவுமே இருந்திருக்கவில்லை. காலம் அவளது அம்மாவை அவளிடமிருந்து பிரித்து அவளை தனித்துவிட்டிருந்ததே தவிர நிசாந்தியின் மனதை மாற்றியிருக்கவில்லை.

 தனது அழகான காதல், நினைவுகள், சுகந்தனை கணவனாக நினைத்து வாழ்ந்த நாட்கள் அவர்களது இன்பமயமான எதிர்கால கனவுகள், தமது மூத்த பிள்ளைக்கு வைக்கநினைத்திருந்த 'அல்கா' என்ற பெயர், என்று எதனையும் ஒதுக்கிவிடமுடியாதவளாய் தன் ஆசிரியத்தொழிலுக்குள் மட்டும் மூழ்கியிருந்தவளுக்கு ஆறுதலும் வாழ்க்கைக்கு ஒரு பிடிப்பும் துணையும்  தேவைப்பட்டது ஆண்களைப்பற்றிய கரும்புள்ளி விழுந்த அவளது இதயத்தில் வேறு ஒருவருக்கு இடமும் இருக்கவில்லை அதனால் அவள் அடிக்கடிசென்றுவரும் மனதுக்கு நிம்மதியை நிரப்பிக்கொள்ளும் இடமான 'சாந்தி அநாதை இல்லத்திலிருந்து' ஆறுமாதமே நிரம்பியிருந்த அந்த பச்சிளங்குழந்தையை தத்தெடுத்து அவளுடைய இலட்சிய நாமமான 'அல்கா'வை அவளுக்கு சூட்டி அழகுபார்த்ததோடு தன் காதலை உயிரூட்டிய நிறைவோடு அல்காவே வாழ்வென அவளை கண்ணும்மணியுமாக காப்பதில் காலத்தை அமைதியாக கடத்திக்கொண்டிருந்தாள்.


நிசாந்தியின் வாழ்வுக்கு புதிய உதயமாக அல்கா விளங்கினாலும் காலத்திடம் சிக்கிக்கொண்ட பல கேள்விகளுக்கு, பிரச்சனைகளுக்கு அவள் முகங்கொடுக்கவேண்டியிருந்தது ஆனால் தெய்வநம்பிக்கையும் மழலையின்  மகிழ்ச்சியுமே அவளை தைரியப்படுத்திக்கொண்டிருந்தது எனலாம். இப்படி முழுமையாக நிரப்பப்படாத அந்த நாட்குறிப்பில் முக்கியமான விடயங்களான சுகந்தனை சந்தித்தது, அவர்கள் பிரிந்தது அவர்களுடை காதல், அல்காவை சந்தித்தது என விரிவுபடுத்தாத நிசாந்தியின் வாழ்க்கையைப்போல சிறுசிறு அத்தியாயமாக எழுதிவைக்கப்பட்டிருந்தது. வாசித்து முடித்தவளுக்கு உலகம் உருண்டு தன் தலைமீது விழுந்துகிடப்பதைப்போல மனம் பாரத்தால் அழுத்ததொடங்கியது.

'ஐயோ அம்மா, இவ்வளவு பெரிய உண்மைகளையெல்லாம் என்னிடம் மறைத்துவிட்டா என்னை ஆளாக்கினீர்கள் ஏன் அம்மா உங்களைப்பற்றி என்னிடம் எதுவும் சொல்லவில்லை எப்படியம்மா இத்தனை வேதனைகளயும் சுமந்துகொண்டு வாழ்ந்தீர்கள்.... கடவுளே ஏன் என் அம்மாவை என்னிடமிருந்து பிரித்தாய்...' என ஆயிரம் கேள்விகளோடு அம்மாவையும் ஆண்டவனையும் நோக்கியவளுக்கு இதயஓலம் மட்டுமே எஞ்சியிருந்தது.

குறிப்பு: நீங்கள் நினைப்பதைப்போல  உலகத்துக்காகவோ உறவுகளுக்கு மத்தியில் அல்லது ஊரார் தன்னை ஒரு தியாகியாக பார்க்கவேண்டும் என்பதற்காகவோ வாழாமல் அவளுக்காக, அவள் நிம்மதிக்காகஅவள் காதலுக்காக‌ மட்டும் வாழ்ந்து அல்காவின் மனதில் மட்டும் மறையாமல் நிலையாக வாழும் ஒரு சாதாரணப்பெண்தான் நிசாந்தி.

மித்திரன் வாரமலரில் 19.12.2012 அன்று பிரசுரமானது

புதிதாய் பிறந்தவள்

நிஜங்களைத்தொலைக்கும் நிஜங்கள்...

 அலுவலகத்துக்கு போகும் அவசரத்தில் தனது ஈரத்தலையை பின்னலிட்டுக்கொண்டிருந்த அனிதாவிடம், 'ஏய் அனி இன்னக்கி நீ ரொம்ப அழகா இருக்க ஏதாவது ஸ்பெஷலா...'என்றாள் நண்பி ர‌ம்யா. "எனக்கென்னடி ஸ்பெஷல் அந்த வயசெல்லாம் தாண்டி வந்திட்டன் இனிமேல்தான் ஸ்பெஷல் வரப்போகுதா...என சலித்துக்கொண்ட அனிதாவின் மனதை ரம்யாவினால் புரிந்துகொள்ளமுடிந்தது.

'ஏய் நம்ம ரெண்டு பேருக்குமே ஒரே வயசு, என்னவோ நீமட்டும் கிழவியாகிட்டத போல பேசுற....ரொம்ப பீல்() பண்ணாத உனக்கென்று ஒருத்தன் பிறக்காமலா போயிருப்பான் கொஞ்சம் பொறுமையா இருடி...என்றவளிடம், சரி போதும் போதும் எனக்கு நேரமாகுது...நான் போயிட்டு வாரன் என்று கிளம்பியவளின் வேதனை ரம்யாவின் ஊமைக்காயத்தையும் வலிக்கச்செய்தது.

அனிதாவும் ரம்யாவும் தமது தொழில் நிமித்தம் தங்கியிருக்கும் விடுதியில் அறிமுகமானவர்கள். ரம்யா அனிதாவின் சுக துக்கங்களில் பங்கெடுத்துக்கொள்வாள். சாதாரணதரக் குடும்பத்தில் பிறந்த அனிதா பெற்றாருக்கு இளையவளாய் பிறந்தவள். உயர்தரம் முடித்த கையோடு தலைநகரில் ஒரு தொழில் கிடைக்கவும் வந்து இணைந்துகொண்டாள்.குடும்பத்தில் அநேகமாக மூத்த பிள்ளைக்குத்தான் பொறுப்புக்கள் அதிகம். ஆனால் இவள் அப்படியல்ல, குடும்ப பாரத்தையும் தாண்டி தனது மூத்த சகோதரியின் பாரத்தையும் சுமக்கின்றாள்.இல்லத்தரசியான தாயார் சாதாரண குமாஸ்தாவாக பணிபுரியும் தந்தை, பாடசாலைக்கு செல்லும் தம்பி தங்கை, திருமணம் முடித்த கையோடு பிறந்த வீட்டுக்கு வந்திட்ட அக்கா என்ற உறுப்பினர்களை கொண்ட குடும்பம். கடந்த ஐந்து வருடங்களுக்கு முதல் அனிதாவின் அக்கா சுகுணா, தான் காதலித்தவனை பிடிவாதமாக மணம் முடித்தாள்.தன்னால் முடிந்தளவு செலவு செய்து மூத்த மகளின் திருமணத்தை குடும்ப கெளரவத்துக்கு பங்கம் ஏற்படாதவாறு நடத்திமுடித்தார் அனிதாவின் அப்பா.

சீரோடு புகுந்தவீட்டுக்குள் போன சுகுணா, தான் காதலித்தவனோடு சந்தோஷமாகவே குடும்பம் நடத்தினாள்.ஆனால் சுகுணாவின் கணவனோ குடும்ப பொறுப்புக்கள் இல்லாத ஊதாரியாக இருந்தான்.ஏனோதானோவென்று தொழிலுக்கு செல்வான் சிலநேரங்களில் நண்பர்களோடு இணைந்து ஊர்சுற்றுவதற்கும் கிளம்பிவிடுவான்.பெற்றோரின் உழைப்பில் சுகம் கண்டவனுக்கு இப்போது குடும்பம் என்று ஆனவுடன் அவனால் சமாளிக்க முடியாமல் பலப்பல பிரச்சனைகள் நாளும் வெடித்தது.சில நாட்களில் தனது அலட்சியத்தினால் தொழிலையும் இழந்து போனான்.

மாமா மாமியாரின் தொந்தரவும் நாளும் குடித்துவிட்டு சண்டையிடும் கணவனோடு குழந்தையை வைத்துக்கொண்டு அங்கலாய்க்கும் சுகுணா பிரச்சனைகளிலிருந்து விடுபட தாய் வீட்டுக்குள் அடைக்கலமானாள்.

வந்தவர்களை போவென சொல்லத்தெரியாத வீட்டார் பலமுறை சமரசம் பேசிப்பார்த்தார்கள் பலனில்லை. ஊரெல்லாம் வட்டிக்கு கடன் வாங்கி மனைவியின் நகைகளை அடகுவைத்து வாழும் கணவனோடு எந்த பெண்தான் சந்தோஷமாக வாழ்ந்துவிடுவாள்? சுமையோடு வந்தவள் இங்கே இறக்கிவைத்துவிட்டாள் அதைத்தான் இப்போது அனிதா சுமந்துகொண்டிருக்கிறாள்.அக்காவின் கடன்கள் அவளது மாதச்சம்பளம் விழுங்கிவிடும். சின்னச்சின்ன சந்தோஷங்களையும் அநுபவிக்காது தனது எதிர்காலத்தையும் சிந்திக்காது சிறுகச்சிறுக சேமித்து சீட்டுக்கட்டி பல கடன்களை கட்டி முடித்து நகைகளையும் மீட்டிருந்த்தாலும் அவளது மனமும் உடலும் இயந்திரமாகவே இயங்கிக்கொண்டிருக்கின்றது.

எத்த‌னை வேதனை இருந்தாலும் அதை வெளியே காட்டி கண்ணீர்விட்டு அநுதாபம் தேடமாட்டாள் ஏன் தனது நெருங்கிய நண்பி ரம்யாவிடம் கூட அடிக்கடி வேதனைப்பட்டுக்கொள்ளமாட்டாள்.

சினிமாவிலும் கற்பனையிலும் மாத்திரம் சில பெண்பாத்திரங்கள் இவ்வாறு அமைவதுண்டு ஆனால் நிஜத்தில் நூறுவிகிதம் சாத்தியமில்லை.அனிதா அதில் ஒருத்தி எப்போதும் கலகல‌ப்பாகவே இருப்பாள் அவளின் நிலமையை சிந்தித்துக்கொண்டிருந்த ரம்யாவுக்கு நேரம்போனதே தெரியவில்லை வேகமாக தன்னை தாயார் செய்துகொண்டு அலுவலகத்துக்கு புறப்பட்டாள்.

ஓறரிவுள்ள புழுவுக்கும் கூட போராட்டமிருப்பது இயற்கை ஆறறிவுள்ள மனிதன் போராடுவது ஒன்றும் வியப்பில்லை என்றாலும் சாதாரண பெண்ணான அனிதாவின் போராட்டம் சிறியாதாக தோன்றவில்லை. சுயநலத்துக்காக எத்தனையோ மனித மனங்கள் பெற்றோர்களையே மதிக்காத இந்தக்காலத்தில் தன்னை நினைக்காமல் தன் குடும்பத்தையே சிந்தித்துக்கொண்டிருக்கும்  அவர்களை விசாரித்து தேவைகளை நிறைவேற்றும்  அவளது பொறுப்பை வியக்காமலிருக்க முடியவில்லை. அனிதாவைப்போல வாழ்க்கையை எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் பல பெண்களுக்கு இறைவனே வழி காட்டவேண்டுமென மனம் பிரார்த்தித்துக்கொள்கின்றது.

புன்னகைக்காக விரியும் இதழ்களைத்தாண்டி அவள் இதயத்தில் சில்லிடும்  வேதனையை நினைத்து என் உள்ளம்தான் நிஜமாக அழுதது ஆனாலும் கண்கள் ஈரமாக இருந்தது.